The Emerald Dawn - Searching for the Lost Key

English version below

   Kiedy czuję lekki przesyt instrumentalną muzyką elektroniczną, sięgam do progresywnego rocka. "Searching for the Lost Key" (2014) grupy The Emerald Dawn to prawdziwy diament. Będąc pod urokiem tej muzyki, postanowiłem napisać o niej i muzykach kilka zdań. Grupa zawiązała się w Edynburgu, a potem przeniosła do St. Ives w Kornwalii.  Gdy obejrzałem na mapie te miejsce, łatwiej było mi zrozumieć, czym mógł się inspirować zespół. Piękne okolice! Grupa tak mówi o sobie: " multiinstrumentalistyczny, symfoniczny kwartet rocka progresywnego, który łączy elementy muzyki klasycznej, jazzu i rocka w celu stworzenia własnego, oryginalnego, charakterystycznego i ekscytującego brzmienia – brzmienia, które jest kinowe, epickie, eksperymentalne i potężne". To prawda i dobra autoreklama. Debiutancki album jest dziełem trzech wykonawców. Na koncertach może to dawać pewne ograniczenia brzmieniowe.  Pani Katrina "Tree" Jane Stewart gra głównie na syntezatorach Rolanda i śpiewa, czasami wykonując solowe partie na innych instrumentach (flet, gitara). Allan "Ally" Brian Carter również gra na klawiaturze Roland, jednak przede wszystkim wykonuje gitarowe solówki. A gra na gitarze wspaniale, z wielkim uczuciem, jakby świat miał się jutro skończyć. Za bębnami zasiada Tom Jackson. Muzyka chociaż wykonana przy pomocy niewielu instrumentów, ma dużą siłę oddziaływania. Poszczególne nagrania trwają około 10 minut, to w zupełności wystarczy aby poczuć się szczęśliwym. Tworzy się niesamowita atmosfera - jedna z największych zalet wydawnictwa. Wokale Tree i Ally i solówki saksofonowe uzupełniają podstawowe brzmienie  dodając muzyce uczucia. Partie klawiszy nie są specjalnie wyrafinowane, często grają jak mocne organy. Można odnieść wrażenie,  że to muzyka nagrana w latach 70. Równie ciekawie brzmi gitara przy wsparciu efektów pedałowych które potęgują jej brzmienie i dodają ekspresji.  Praca perkusji jest oszczędna. Może Tom zbyt wyrazistą grą nie chciał zdominować tej szczególnej atmosfery? Naprawdę -"Searching for the Lost Key" to godne polecenia dziełko. Szczere. Na filmach grupa cieszy się swoim występem i są bardzo autentyczni. Od tamtego czasu wydali jeszcze kilka płyt i dużo koncertują. Ciekawe czym mogą jeszcze zaskoczyć? 

 When I feel a little saturated with instrumental electronic music, I reach for progressive rock.  "Searching for the Lost Key" (2014) by The Emerald Dawn is a real diamond.  Being charmed by this music, I decided to write a few sentences about it and the musicians.  The group was founded in Edinburgh and then moved to St.  Ives in Cornwall.  When I looked at this place on the map, it was easier for me to understand what the band could be inspired by.  Beautiful surroundings!  The band says about themselves: "a multi-instrumentalist, symphonic progressive rock quartet that combines elements of classical music, jazz and rock to create their own original, distinctive and exciting sound - a sound that is cinematic, epic, experimental and powerful."  That's true and it's a good self-advertisement.  The debut album is the work of three performers.  At concerts, this may result in some sonic limitations.  Ms. Katrina "Tree" Jane Stewart mainly plays Roland's synthesizers and sings, sometimes performing solo parts on other instruments (flute, guitar).  Allan "Ally" Brian Carter also plays a Roland keyboard, but mostly does guitar solos.  And he plays the guitar wonderfully, with a great feeling as if the world would end tomorrow.  Tom Jackson is behind the drums.  Music, although performed with the use of only a few instruments, has a great impact.  The individual recordings last about 10 minutes, which is more than enough to make you feel happy.  An amazing atmosphere is created - one of the greatest advantages of the publishing house.  Tree and Ally vocals and saxophone solos complete the basic sound and add a feeling to the music.  The key parts are not particularly sophisticated, they often play like a strong organ.  You get the impression that this is music recorded in the 70s. The guitar sounds equally interesting with the support of pedal effects that enhance its sound and add expression.  Drum work is sparing.  Maybe Tom did not want to dominate this special atmosphere with too expressive a game?  Really - "Searching for the Lost Key" is a really worth recommending.  Honest.  In the movies, the group enjoys their performance and is very genuine.  Since then, they have released a few more albums and are touring a lot.  I wonder what else they can surprise?